نزدیک تر که میای

وقتی  آدم در مورد کسی نظر مثبت داره  ، بدیهاشو نمیبینه و    اشتباهاتش   رو دائما  توجیه می کنه   چون نمیخواد تصویری  که از اون فرد  توی ذهنش  داره خراب بشه . خلاصه هی خوشو میزنه به ندیدن    تا  جایی  که   دیگه  عقل و منطقش ناچارش میکنه  اعتراف کنه   در شناخت اولیه اش اشتباه کرده   و این آدم با اونی که از دور بنظر میومده کلی فرق داره.