سمنو آی سمنو.

 دیروز  ساعت  ۷:۳۰ رسیدم خونه. معمولا  شبها بعد از کار  انقدر خسته ام که به زور میرم توی آشپزخانه  ، حتی اگر  برای   باز کردن یک  قوطی کنسرو یا گذاشتن غذا توی مایکروویو باشه.اما دیشب   وقتی  نگاهم به ریشه های در هم تنیده گندم هام افتاد ،  چنان ذوق زده شدم و  به سرم زد  همون  شبانه سمنو درست کنم. پروسه سمنو درست کردن طولانیه و شامل کلی  صاف کردن و هم زدنه اما  به اون سختی و پیچیدگی هم که میگن نیست . محصول تلاش من بالاخره ساعت ۱۱ شب آماده شد و   با اینکه  ظاهرا شکل سمنو بود اما بطرز نا امید کننده ای اصلا مزه سمنو نمیداد. فکر کردم آخه من رو چه به این کارها؟ خب سمنوی آماده  سفارش میدادم که راحت تر بود، اما صبح که خنکش رو  امتحان کردم، محصولم تبدیل شده بود به  یک سمنوی   خوشمز ه و شیرین و فقط یکمی زیادی غلیظ خلاصه   جای شما خالی ( مخصوصا شیرن عزیزم)  یک شکم سیر سمنو نوش جان کردم.