سوال اصلی اینه که آیا خو ا بهای ما تنها محصول افکار ، احساسات و محرکات زمان بیداری هست که ذهن ازشون فیلم سینمایی میسازه و تحویلمون میده؟ خوب اینها رو که خودمون میدونیم چه فایده؟
آیا نقش خوابها ایجاد تعادل روانی هست ، یعنی در خواب چیزهایی رو زندگی میکنیم که در بیداری نمیخواهیم یا نمیتونیم؟
آیا خوابها حاوی پیامی از طرف ضمیر نا خودآگاه هستند تا خودمون و انگیزه هامون رو بهتر بشناسیم و راه بهتری را انتخاب کنیم ، یعنی که ضمیر نا خود آگاه همه محرکات و اطلاعاتی رو که نمیخواهیم ببینیم جمع بندی میکنه و برای سوالاتمون جواب پیدا میکنه ؟اصلا ضمیر نا خودآگاه ی چیه؟ از کجا اومده؟ کجاست این موجود با شعوری که بهتر میفهمه و کمتر فریب میخوره؟
صبح رفتم سراغ روانشناسی یونگ ( Jung)دیدم نمیتونم بی مقدمه برم سراغ تئوری خوابش. کلی باید بخونم تا از الفبای روانشناسیش سر در بیارم. و تازه آخرش هر قدر هم که بنظر منسجم و معنی دار بنظر بیاد فقط یک نظریه است و نظریات جدیدتری در این مورد وجود داره که اونها رو هم باید خوند پیچیده ست و خیلی وقت گیر.کار من نیست.کار من نیست.
ولی اگر ناخود آگاهم مثل آدم با شعوری داره سعی میکنه چیزی رو با این خوابهای تکراری بهم بگه؟چیزی مهم در مورد خودم که نمیدونم؟ اونوقت چی؟
درباره این سایت